Spoiler diyebilir bazıları ama bahsi geçen hastalığın sinsice nasıl da yerleşip normalleşmeye başlamasının anlaşılabilmesi için oyunun akışını ve gidişatını anlatmak kaçınılmaz
Haber: Süleyman Deveci
Öğretmenlikten emekli Halime Hanım halk arasındaki deyimi ile artık bunamıştır. Kızı Canan sürekli annesinden yakınıp durur. Anne yirmi yıl önce ölen Feridun Bey ile konuşup durmakta, konuştuklarını ve yaptıklarını unutmakta, olur olmaz yer ve zamanda alınganlık veya asabiyet göstermektedir. Canan Hanım’ın avukat eşi Mehmet Bey, bir yandan eşini sakinleştirip kendisini tanımayan ve kaba davranan kaynanasını idare etme konusundan daha olumlu yaklaşımlar içerisindedir. Eşine sürekli annesine hoşgörü ve şefkatle yaklaşmasını tavsiye edip durur.
Kapı çalar Halime’nin kız kardeşi Demet Hanım damlar. Canan teyzesi geldiği için sevinir. Annesinin genel durumundan ve gidişatından hiç hoşnut olmadığı gibi göze görülür bir çaresizlik içerisindedir. Canan teyzesine yakınır durur. Çözümü dahası geçici çözümü Demet Hanım bulur. Okuma yazma bilmeyen üç çocuklu Ayşe Hanım’ı bulup getirir. Ayşe hem temizlikçidir, hem hizmetçilik hem de bakıcılık yapacaktır. Doğal davranışları ve Denizli aksanı ile sempatikliği göze çarpar.
Halime’nin Ayşe’yi kabullenmesi zaman alacaktır. Ayşe de Canan gibi Halime ile anlaşma konusunda zorluklar çekecektir. İlk başlarda Halime Ayşe’den korksa da ona öğretmenliğinden kalma alışkanlıkla okuma yazma bile öğretecektir. Mehmet Bey Ayşe’den kaynanasına gözkulak olabilirse eğer akşama eşi Canan ile dışarıda yemeğe çıkmayı planlar. Evlilik yıldönümleridir, ona sürpriz yapmak ister.
Mehmet gider Canan ile Demet damlarlar. Annesinden iyice bıkmış kadın Ayşe’ye onu götürüp yatırmasını emreder. Teyze ablasının ve yeğeninin gidişatından memnun değildir. Tanıdığı Leyla Hanım’dan bahseder. Alzheimer hastalığı hakkında konuşmuşlardır. Halime’nin davranışlarından bahsedince tanıdığı bu hastalıktan bahsetmiş, doktora görünmelerini tavsiye etmişlerdir. Karar alıp ertesi gün doktora gitme konusunda anlaşırlar.
Mehmet Bey antikacının birinden eski bir gramafon ve iki taş plak bulup getirir. Öğretmen Halime’nin eski yıllarından, bildiği tandığı parçalardır bunlar. Ailecek hep birlikte eğlenir, şarkıya eşlik eder, hareketli parçada dans ederler. O kadar eğlence ve eskiye dönüş Halime’ye ağır gelir. Damat iyi bir şey yapmak istemiş ama kadın şiddetli duygusal gel gitlere kapılmıştır. Bir güler Halime, bir ağlar. Mehmet milleti kendi haline bırakıp bürosuna gider. Ayşe gelip yaşlı kadıncağızı yatağına götürür.
Bu arada Canan ile Demet tanıdıkları Leyla Hanım sayesinde on beş yıldır faaliyet yürüten Alzheimer derneği ile ilişkiye geçmişler, Halime Hanım’ın sağlığı konusunda daha bir aydınlanıp bilgilenmişlerdir. Canan annesine kaba, anlayışsız ve kötü davrandığı için hem pişmanlık hem de vicdan azabı duyacaktır. Derneği ve faaliyetlerini, hastalara ne gibi yararlı kurslar ve etkinlikler düzenlediklerine değinirler. Sonra da kalkıp Halime Hanım’a yardımcı olur diye evde asılı duvarlardaki resimlerin altına kimler olduklarını yazıp yapıştırırlar. Halime’nin evden kaçması, bulunması ve tabancasız polisin izleyiciye tavsiyeleri arasında oyun biter.
Tek sahne ve dekor olduğu için ara geçişler oyunda oldukça başarısızdır. İzleyici kendisi düşünüp kafa yoracak ve anlayacaktır. Oysa anlık karartma veya ışıkların yanıp sönmesi ile
ertesi gün olunduğu veya başka bir ana geçildiği pekala da verilebilirdi. Ayrıca oyunda Halime Hanım’ın söylediği 2-3 şarkı ve gramafonda çalınan iki parça dışında müzik yok. Hayatımda seyrettiğim en müziksiz oyundu diyebilirim.
Ama oyun bu eksikliklerine rağmen oldukça başarılı. Hastalığın tanıtılması, anlaşılması, nasıl başlayabileceği, en yakınların ne gibi tepkiler verebilecekleri, doktor ve dernek desteği, tavsiyeler gibi konular ustalıkla aktarılmış. Ayrıca çağın hastalığı denilen Alzheimer illeti oldukça basit, bildik, tanıdık bir örnekle usta işi performanslarla seviyeli bir şekilde yansıtılıyor. Oyunun tiyatro tadı verdiği kesin. Aynı zamanda oyunda bahsi geçen Alzheimer derneği üyeleri olan oyuncuları ve ekibi, emeği geçen yerel destekçileri de topyekün kutlamak gerek. Böylesi faaliyetlere şapka çıkartılır.
21.09.2019
